Kierunek zapoczątkowany filmem Gabinet doktora Caligari (1920) R. Wiene, jako przejaw protestu przeciwko zbrodniczej władzy (w uogólnieniu także jako sprzeciw wobec I Wojny Światowej). Osadzony w powieści gotyckiej, z której czerpał nastrój i inspirację tematyczną, charakteryzował się m.in. udramatyzowaniem dekoracji oraz grą świateł i cieni. Dalsze filmy kontynuowały ideologię filmu o Caligarim – sprzeciwu wobec terrorystycznej władzy – np. w trylogii o doktorze Mabuse (1922, 1932, 1960) F. Langa czy – szerzej – protestu wobec świata, w którym wszystko sprzymierzone jest przeciwko człowiekowi (np. w filmie Nosferatu 1922, F.W. Murnaua wampir jest symbolem dziesiątkującej ludzkość czarnej zarazy).
